گوش کن...

                                       

شب به حرمت اشک هایت ستاره می بارید...

و ماه را نفرین می کرد ...

و امروز سپیده با شبنم طلوع کرد...

اندوه نسیم تنم را  لرزاند...

و در غروب

نیایش

تنها همراه  ماه شب زده بود ...