من امشب تا سحر خوابم نخواهم برد!
همه اندیشه ام اندیشه فرداست،
وجودم از تمنای تو سرشارست،
زمان – در بستر شب – خواب و بیدار است،
هوا آرام ، شب خاموش ، راه آسمانها باز...
خیالم چون کبوترهای وحشی میکند پرواز...
رود آنجا که میبافند کولی های جادو،گیسوی شب را
همانجاها که شبها در رواق کهکشانها عود میسوزند،
همانجاها که اخترها، به بام قصرها، مشعل میافروزند،
همانجاها که رهبانان معبدهای ظلمت نیل میسایند،
همانجاها،که پشت پرده شب،دختر خورشید فردا را می آرایند،
همین فردای افسون ریز رویایی،
همین فردا که راه خواب من بسته است،
همین فردا که روی پرده پندار من پیداست
همین فردا که ما را روز دیدار است
همین فردا که ما را روز آغوش و نوازشهاست
همین فردا همین فردا...
... من امشب تا سحر خوابم نخواهد برد!
زمان در بستر شب خواب و بیدار است،
سیاهی تار میبندد،
چراغ ماه لرزان از نسیم سرد پاییز است،
دل بیتاب و بی آرام من از شوق لبریز است،
به هر سو چشم من رو میکند : فرداست!
سحر از ماورای ظلمت شب میزند لبخند
قناریها سرود صبح میخوانند...
... من آنجا چشم در راه توام. ناگاه:
ترا از دور میبینم که می آئی،
تزا از دور میبینم که میخندی،
ترا از دور میبینم که میخندی و می آئی،
نگاهم باز حیران تو خواهد ماند،
سراپا چشم خواهم شد،
ترا در بازوان خویش خواهم دید!
سرشک اشتیاقم شبنم گلبرگ رخسار تو خواهد شد.
تنم را از شراب شعر چشمان تو خواهم سوخت.
برایت شعر خواهم خواند،
برایم شعر خواهی خواند،
تبسم های شیرین ترا با بوسه خواهم چید!
وگر بختم کند یاری،
در اغوش تو...
...ای افسوس!
زمان در بستر شب خواب و بیدار است،
سیاهی تار میبندد،
چراغ ماه لرزان از نسیم سرد پاییز است،
هوا آرام ، شب خاموش ، راه آسمانها باز
زمان در بستر شب خواب و بیدار است!
سلام . خوبی ؟ قشنگ می نویسی . دلم نیومد نظر نداده برم . امیدوارم همیشه موفق باشی . منم به روزم . درباره تنهایی نوشتم . قربانت / به امید دیدار / سهیل